De
ventinovela is een nieuwtje en heeft de lengte van een ventinove; ze is dus niet
langer dan negenentwintig woorden en ze is als kort verhaaltje zo luchtig als
een lichte lentebries. Bovendien moet ze grappig zijn. Dat kan door ironie en
satire, niet door cynisme, niet door te schelden of te dreigen. De klep hoeft
niet wijd open, de lucht mag
wel kruidig zijn, maar niet vuig. En de ventinovela is een stijloefening. Vlot,
luchtig en bloemrijk tegelijk. Stijlvol, niet stijlloos. Ze is de tegenpool van
de twiet. Terwijl de twiet gelijk een excrement ontstaat in de onderbuik en via
het darmkanaal wordt uitgedrukt in de cloaca die 'Geen Stijl' heet, is de ventinovela als de lentelucht, die ons allen verkwikt, verfrist en verlicht. En als een tulpveld dat met zijn schoonheid onze ogen en ons gemoed troost. Je mag de ventonovela voor het gemak ook ventila.noemen.
Ook
grappige en woordspelige uitspraken behoren tot de venti(nove)la, want ze kunnen als
een ventiel een gespannen of drukkende stemming doen omslaan in opluchting en
ontspanning.
Dus
schrijf voortaan een ventila in plaats van een twiet, een twat, een kwets
of een kwat.
