zaterdag 18 november 2017

VENTINOVELA [of] VENTILA




De Ventinovela [spreek uit: vent-ie-no-vee-là] is als taaluiting een uitlaatklep, een uitspraak om je hart te luchten. Deze nieuwe stijlfiguur kent een aantal regels.
De ventinovela is een nieuwtje en heeft de lengte van een ventinove; ze is dus niet langer dan negenentwintig woorden en ze is als kort verhaaltje zo luchtig als een lichte lentebries. Bovendien moet ze grappig zijn. Dat kan door ironie en satire, niet door cynisme, niet door te schelden of te dreigen. De klep hoeft niet wijd open, de lucht mag wel kruidig zijn, maar niet vuig. En de ventinovela is een stijloefening. Vlot, luchtig en bloemrijk tegelijk. Stijlvol, niet stijlloos. Ze is de tegenpool van de twiet. Terwijl de twiet gelijk een excrement ontstaat in de onderbuik en via het darmkanaal wordt uitgedrukt in de cloaca die 'Geen Stijl' heet, is de ventinovela als de lentelucht, die ons allen verkwikt, verfrist en verlicht. En als een tulpveld dat met zijn schoonheid onze ogen en ons gemoed troost. Je mag de ventonovela voor het gemak ook ventila.noemen.
Ook grappige en woordspelige uitspraken behoren tot de venti(nove)la, want ze kunnen als een ventiel een gespannen of drukkende stemming doen omslaan in opluchting en ontspanning.
Dus schrijf voortaan een ventila in plaats van een twiet, een twat, een kwets of een kwat.