vrijdag 5 december 2025

LEIJSTEEN 9

 

LEIJSTEEN 9

 

De oudste champs elysées bevindt of bevinden zich in Arles.

Die velden heten daar Alyscamps.

De Romeinen hebben dat gravenkamp daar aangelegd.

Je hoeft niet perse naar Rome om Romeinse dingen te zien.

Er staat bijvoorbeeld een Romeinse arena in Nîmes.

Daar houden ze stierengevechten zonder dode stieren.

En er is een antiek theater in Orange.

Willem en Alex hebben daar via een neef hun naam aan te danken.

Vincent van Gogh heeft een tijdje in Arles gewoond.

Over de schoonheid van de vrouwen in Arles en Nîmes trof ene Droogstoppel een geschrift aan in het pak van Sjaalman.

Sjaalman was de schrijver van een pak papier met 147 artikelen over van alles en nog wat, zoals over de uitvinding van de kuisheid.

Wat er in die stukken van Sjaalman staat wordt niet verteld in dat bonte boek van Douwes, dus ook niet wie de kuisheid heeft uitgevonden.

Dekker alias Multatuli schrijft over Max Havelaar en Sjaalman en Saïdjah en Adinda.

Je raakt helemaal van de wijs met al die namen in dat boek.

Gelukkig is er een encyclopedie en nu het internet, maar dat maakt de chaos niet kleiner.

Van die encyclopedie had ik al verteld, maar waarom er een hoedje staat op de i van Nîmes

kun je nergens vinden.

Dat de vrouwen in Arles en Nîmes mooier zijn dan die in Vrouwenpolder is vrijwel zeker.

Daarvoor hoef je niet naar Zuid-Frankrijk te gaan, maar alleen maar naar Walcheren.

Daar dragen vrouwen hoofdkapjes met achteruitkijkspiegels.

Dat was handig op de solex.

De solex was de voorloper van de e-bike met een motor op het voorwiel.

Je mocht vroeger niet op zondag uitgaan met de solex en nooit doen aan solosex.

Je kon wel op de boulevard gaan staan om met een verrekijker naar de scheepvaart te kijken of eventueel tussen de schepen door even naar de dames te loeren in hun monokini’s.

Monokini’s zijn uit de tijd van de solex.

Een boulevard is bedoeld om er te flaneren en om te kijken en te bekeken.

Je kunt heel wat inspiratie opdoen op de boulevard.

Maar meestal is zij even vluchtig als het spul waar dromen van gemaakt worden.

Er bestaat wel een boulevard van de verbroken dromen.

Dat is geen boulevard maar een lied over de leugen van de verbeelding.

Het zou ook een boek van Patrick Mondiano kunnen zijn.

Mondiano heeft wel een boek geschreven over de boulevard van de verloren jeugd.

Eigenlijk gaan al zijn boeken over de verloren tijd, maar dan per boek een stuk dunner dan dat bekende bouwwerk van Proust, maar de stapel van alle boeken van Mondiano is dan weer hoger dan al die Proustiaanse onachterhaalbare tijden.

De verloren tijd was trouwens een café, denk ik, in plaats van een boulevard.

Je raakt bij Mondiano niet snel de weg kwijt, als je tenminste een plattegrond van Parijs bij de hand hebt.

Een plattegrond binnen de oude peripherique is genoeg.

Behalve de publicaties van Michelin is er geen enkel schrijver die zoveel namen van restaurants, cafés, straten, bioscopen, boulevards en stations heeft opgesomd als of dan Mondiano.

Michelin maakte behalve wegenkaarten ook banden die in Frankrijk pneus heten.

Pneu betekent lucht.

In tijden van corona is stadslucht heel vies of eigenlijk altijd ook zonder corona.

Het slijpsel van banden en van remmen is heel slecht voor de pneupomp in je lijf.

Tegenwoordig, voor de corona dan, zijn of waren de Parijse boulevards een soort snelwegen voor gevaarlijk fijnstof en giftige uitlaatgassen.

Geen wonder dat de bewoners in de oude buitenwijken een stuk eerder overleden dan die in de dorpjes rond Parijs vanwege die giftige wegen.

Daarom gingen de rijke bewoners buiten de buitenwijken in die geannexeerde en nieuwgebouwde dorpjes wonen die bijvoorbeeld fleurie of roses heten.

Daartussenin liggen de banlieus.

Daar wonen dan de migranten in torenhoge flatgebouwen.

In het toeristische centrum woont bijna niemand meer, behalve personeel van de hotels en restaurants, die op de bovenste verdiepingen onder een heet zinken dak wonen.

Dus de boeken van Mondiano gaan allemaal over de verdwenen wijken, de verloren mensen en de vergeten straten.

Max Havelaar denkt dat zijn voorganger door de regent van Lebak vergiftigd is, omdat hij aangifte wilde doen wegens knevelarij.

Ik bedoel dat de gestorven assistent-resident de regent wilde aanklagen wegens knevelarij.

Onlangs heeft de Nederlandse overheid de belastingdienst aangeklaagd wegens knevelarij.

Het is een lang vergeten wetsartikel en in het geval van Havelaar werden er geen maatregelen getroffen tegen de regent.

Sterker nog: Havelaar wilde dat de regent meer geld kreeg, om de herendiensten af te schaffen door de werkers te betalen.

Ook gaf Havelaar geld uit eigen zak.

Havelaar wilde niet dat er gif in zijn eten zou komen.