Het eerste verhalenboek van Winfried Georg Sebald heette: Schwindel. Gefühle. Dat werd door Jos Valkengoed vertaald in Melancholische dwaalwegen. Op de kaft van de uitgave van Van Gennep in 1991 stond de hiernaast getoonde afbeelding: Cypressen van Paul Signac.
[Foto gemaakt in het Kröller Müller museum JM] De uitgave van Van Gennep was nogal slordig geredigeerd en werd uit de handel genomen. De auteursrechten werden overgenomen door de Bezige Bij.
Het boek heet sinds 2008 in de hervertaling van Ria van Hengel voor de Bij: Duizelingen. De meervoudsvorm van Schwindel [ Duizeling of duizeligheid] en dus zonder de gevoelens. Waarom?
In november 2019 zijn de vier 'beste 'boeken' van Sebald opnieuw uitgegeven door de Bezige Bij met nieuwe omslagen van Moker Ontwerp. De afbeelding van Duizelingen staat hiernaast.
Tja.
De boeken van Sebald die in 2001 verongelukte in de omgeving van Norwich (waar hij Duits doceerde) zijn alle doordrongen van een diepe melancholie, vooral in zijn allerbeste boek: Austerlitz. De vertalingen van Ria van Hengel zijn echt voortreffelijk en het drukwerk is onberispelijk. Maar dat gedoe met die omslagen en de titel van Schwindel niet.
Van Hengel (of de Bezige Bij) koos voor Duizelingen. Niet een titel die meteen doet denken aan melancholische verhalen. Anders gezegd: de eerste titel; Melancholische dwaalwegen past veel beter bij de inhoud. Van Gennep zette vlak boven de linkercypres de genre-aanduiding: roman. Maar het zijn vier afzonderlijke verhalen (o.a. over Kafka); een mix van feiten en fictie met kleine zwart-wit foto's die de melancholische thematiek nog sterker benadrukken. Duizelingen is geen goede titel, doet denken aan een psychische stoornis, maar vooruit. Erger is de geschiedenis met de omslagen. Van Gennep koos voor de naar links wuivende cypressen van Signac. Een mooi pointillistisch schilderij, maar niet direct een verbeelding van dwaalwegen.
De Engelse vertaling van Schwindel.Gefühle. heet Vertigo. Dat oog op de kaft en de titel slaan nergens op.
Bij de nieuwe omslagen van de Bij zijn vier doorkijkjes gemaakt vanuit een bunker. Waarom? Die bunkervisie is niet de visie van Sebald. Door de driehoek (boven) zie je in de verte een landschap (van de vorige druk van Duizelingen?)
Alle gevoelens in de boeken van Sebald zijn echter zacht en buigen mee als cypressen in de wind, Goed vertaald, lelijke omslagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten